Op zich is de term al bijzonder; de minste mensen hebben écht plezier in hun werk. Die zouden dan ook misschien vrijwillig aan het werk kunnen, mits zij zich dat kunnen permitteren natuurlijk. Van de rest heb ik het vermoeden dat zij denken: “niks werk en al helemaal niet vrijwillig”.
Wie doen dat dan wél? Zij die behoeftig zijn naar een ‘plek’ en een ‘rol’ in de maatschappij, waar zij enige voldoening uit kunnen halen én zich dat kunnen permitteren. Veel verenigingen, de zorg, voedselbanken, snuffelmuggen en talloze andere organisaties bouwen op deze mensen, die lief en dadig zijn. Reden ook om het ‘liefdadigheid’ te noemen.
Hebben zij daar dan helemaal geen belang bij? Financieel gezien niet; de ‘plek’ en de ‘rol’ is hun honorarium, gezien en gehoord worden en betekenis aan tijd kunnen geven hun bonus. Dankbaarheid en erkenning zijn hun brandstof. Vooral dat honorarium en die bonus, dat leek mij ook wel wat.
Aldus heb ik aan een paar bellen getrokken en ziedaar, in ‘no time’ meldden zich de eerste kandidaten. Mijn aanbod was om soms een luisterend oor te bieden en/of te helpen bij een eventuele taalachterstand. De eerste die belde bleek een dame op leeftijd die gelijk maar met de deur in huis viel; ik hou wel van duidelijkheid. “Heb je een auto waar mijn rolstoel in past?”
“Nee, dan gaat het feest niet door, want ik moet wel goed vervoer hebben, voor boodschappen en soms wat vriendinnen bezoeken, dus dááág.” De tweede die zich meldde, bleek een jongere dame van Anderlandse afkomst die wel hulp bij de Nederlandse taal kon gebruiken.
In mijn reactie heb ik uitgelegd dat die mogelijkheid er is en wel bij mij op (thuis) kantoor. Inmiddels zijn wij twee maanden verder; van de jongedame heb ik niets meer gehoord. Dus óf zij spreekt inmiddels feilloos Nederlands of heeft voor iets of iemand anders gekozen. Nog steeds ben ik vrijwillig om tijd te geven aan anderen, met als enige voorwaarde: ik kom het níet brengen.
Dit artikel is een bijdrage van Constant Lamp.
Constant is in het dagelijks leven trainer en coach en neemt ons in zijn artikelen mee in herkenbare situaties die ons allemaal kunnen overkomen.