50-plus en ineens ‘overbodig verklaard’? Het gebeurt helaas vaker dan we met zijn allen zouden willen toegeven. Misschien was het een ‘reorganisatie’, of een gesprek met veel begrip, maar weinig keus. En dan? Dan zit u thuis met een kop koffie die net iets bitterder smaakt dan normaal. Hoe kunt u de situatie omdenken?
Want het is een realiteit die veel mensen stilletjes met u delen. Gelukkig maar dat het niet betekent dat u niet van waarde bent. Sterker nog: het kan zomaar het begin zijn van iets onverwacht goeds.
Laten we eerlijk zijn: het voelt een beetje krom. Terwijl u jarenlang ervaring, inzet en loyaliteit hebt opgebouwd, lijkt de arbeidsmarkt soms collectief last te hebben van een soort geheugenverlies. Alsof alleen jonge mensen op sneakers en op laptops in koffietenten waarde toevoegen.
Toch blijkt uit onderzoek van het CBS dat 50-plussers minder vaak van baan wisselen én trouwer zijn aan hun werkgever. Zie:
1. Erken eerst wat het met u doet
U hoeft zich niet meteen te “herpakken”. Even boos zijn, teleurgesteld of simpelweg uit het lood geslagen — dat is normaal. Het helpt om tegen uzelf te zeggen: “Dit raakt me, en dat mag.” Daarmee begint de weg vooruit. Omdenken werkt alleen als u niet over uzelf heen walst.
2. Ontslag = ruimte
U kent vast de uitdrukking: “Als één deur sluit, gaan er andere open.”
Klinkt afgezaagd misschien. Maar… het is wel waar.
Na een periode van werkdruk, vaste structuren en volle agenda’s komt er ineens ademruimte. En ruimte is nodig om opnieuw te kiezen. Misschien voor iets anders dan u ooit had gedacht.
We leven in een tijd waarin “zichtbaar zijn” lijkt te tellen. Maar wat als de buitenwereld u niet meer vanzelf ziet?
Hier zijn manieren waarop u die erkenning niet buiten uzelf hoeft te zoeken:
Tip: Kijk ook eens naar het overzicht van ontwikkeltrajecten op:
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/leven-lang-ontwikkelen
Het voelt oneerlijk: jarenlang alles geven, en dan opzijgezet worden. En tóch… als het stof een beetje is neergedaald, ontstaat er soms ruimte voor een verrassende gedachte:
Misschien moest de werkgever ook maar gewoon kiezen.
Nee, dat maakt het niet goed als er dingen verkeerd zijn gegaan. Maar het helpt om uzelf te bevrijden van bitterheid. Want bitterheid is als koude koffie: niemand wordt er blij van, zeker u niet.
U kunt denken:
“Ze kozen voor korte termijn. Jammer, maar dat zegt iets over hun blik. Niet over mijn waarde.”
En daar zit kracht in.
Of u nu moet bijverdienen, of niet meer “hoeft” te werken: veel mensen willen iets doen dat ertoe doet. En dat mag ook best licht zijn — het hoeft niet meteen een roeping te zijn.
Probeer deze eenvoudige maar krachtige gedachtewissel:
Of:
Het verandert de situatie niet, maar wel de manier waarop u hem beleeft.
Omdenken na ontslag als 50-plusser is geen magische knop. Het is een proces, met hobbels, inzicht en soms ook droge humor. Want zeg nou zelf: we mogen er ook een beetje om lachen. Een beetje zelfspot lucht op.
Maar belangrijker nog: u bent niet klaar. U bent op een kruispunt. En u mag kiezen wat voor bordje u aan de volgende weg hangt. Werk? Vrijheid? Betekenis? Rust? Dat bepaalt u. Niet een systeem.
Nog even een quote van Aldous Huxley, een Britse schrijver en filosoof (bekend van Brave New World).
“Ervaring is niet wat u overkomt. Het is wat u ermee doet.”