Een goede buur…

Het is binnenkort wereldburendag, zullen wij daar eens naar toe gaan, suggereerde mijn vrouw laatst. Nou heb ik wel iets met buren, dat wil zeggen met de nieuwe generatie buren. Door omstandigheden, opname in een verzorgingshuis van de ene, overlijden van de ander en gewoon vertrek van nog een, hebben wij in korte tijd meerdere nieuwe buren gekregen, waaronder een jongedame alleen en een koppeltje met kindertjes.

Buren zijn eigenlijk een soort familie, je vraagt er niet om en krijgt ze toch en zie maar of je met ze op kunt schieten of eerder op ze kunt schieten. Hoe dan ook, wereldburendag, dát wordt het ultieme moment van verburenbroedering. Laten wij gaan en zelfs gehoor geven aan het verzoek om voor wat hapjes te zorgen (de rest, BBQ en drankjes zijn verzorgd, werd er beloofd).

In een zogenaamde gemeenschapsruimte, gedeeltelijk buiten, werd het festijn gehouden. Het bleek dat iedereen gehoor gegeven had aan het maken van wat hapjes, zelfs met het idee “laat ik maar wat extra maken, je weet maar nooit”. Inderdaad, voldoende voedsel voor de hele buurt en waarschijnlijk ook nog voor vér daarbuiten.

Twee vrijwilligers, die zich aangemeld hadden als BBQ-specialist stonden zwetend gebogen over een barbecue achtig apparaat waar een hitte van af kwam, vergelijkbaar met bedrijven uit de zware industrie! Dat vonden meerdere hamburgers en kippendijen ook, “da’s goed voor je maag” zei mijn vader vroeger die ook duidelijk andere specialiteiten had dan BBQ’en. Verkoold of nog te rauw mocht de pret niet drukken, wél een dame die direct na aanvang het afstapje miste en ongelukkig ten val kwam, de burendag zal zeker in haar geheugen gegrift staan. Terwijl de dame in kwestie een soort van lag te zieltogen, bakten de bakbroeders lustig door, het vlees werd allengs beter, de dame, op de grond zittend, náást de BBQ, bleker. Na afgevoerd te zijn door het ambulance personeel kon het feest in alle hevigheid losbarsten.

De alcohol hielp wat sociale drempels te slechten en er ontstonden, over het algemeen, hele leuke gesprekken. Vermakelijk om weer te merken dat je aan de buitenkant van mensen absoluut níet kunt zien wat er zich mogelijk aan de binnenkant afspeelt. De getatoeëerde ruwe bonk die gepassioneerd over zijn vlinderverzameling vertelt, de broze bebrilde oudere man die een roerig verleden bleek te hebben als stoere zeekapitein, tot aan een jongeman die zó in een magazine voor mode zou passen, die in de ouderenzorg bleek te werken en in zijn vrije tijd schaaklessen geeft…

Samengevat, het was gewoon erg leuk, mooie verhalen, mensen leren kennen waar je ‘normaal’ straal aan voorbij loopt, terwijl zij toch onderdeel uitmaken van je leefgemeenschap en dus van je léven. Allemaal mensen zoals jij en ik met ieder een verhaal.

Er zijn méér dan voldoende redenen om verbinding te hebben met je buren, vaak is die buur inderdaad beter dan een goede vriend. Het kost niets, zelfs geen moeite. Natuurlijk blijven er uitzonderingen, niets menselijks is ons vreemd, dat geldt dan bijvoorbeeld voor onze buren, die waren er niet.

Dit artikel is een bijdrage van Constant Lamp.
Constant is in het dagelijks leven trainer en coach en neemt ons in zijn artikelen mee in herkenbare situaties die ons allemaal kunnen overkomen.