Alarm in uw huis, ideaal!

Drie weken met vakantie, kan dat wel, uw huis onbeheerd achterlaten, zeker met de wetenschap dat er lekkages zijn direct boven de fraaie keuken en eiken vloer. Jawel, kwestie van grote emmers neerzetten en de potentiële boeven gaan wat beleven als zij de deur open doen, een heus ‘grote mensen’ alarm.

Dat laatste overigens weten wij niet. Onze zoon heeft ons verzekerd dat alles ‘waterdicht’ onder controle is. Omdat wij ons toch zorgen maken, zeker gezien de excessieve hoeveelheid water die er de laatste dagen valt, besluiten wij spontaan toch een kijkje in zijn huis te gaan nemen of de emmers hun werk gedaan hebben.

Zo ver kwam het niet, bij het openen van de deur was het antwoord op de vraag “heeft hij eigenlijk een alarm” meer dan duidelijk hoorbaar. Het 1^e van de maand alarm was er niets bij. Alsof 1000 speenvarkens aan hun staart getrokken werden. Ik herkende dat nog van de kinderboerderij van vroeger. U zult maar inbreker zijn, dan maakt u wel dat u weg komt. U zult maar ‘ouder’ zijn en niet voorbereid op zo’n armageddon, laat staan enig benul van een code om de rust te herstellen.

Dus staan wij daar, in de regen, op een verdwaalde maandagavond, verzuipend in een gewelddadige hoeveelheid decibellen, wat te doen? De hulp in de huishouding heeft de code. Gelukkig beantwoordt zij de telefoon, althans wij horen iemand aan de andere kant van de lijn. De code wordt doorgegeven én, cruciaal bij dit soort systemen, het knopje dat moet worden ingedrukt ná het invoeren van de code, linksboven. En dat allemaal in de stromende regen en dito bakken met decibellen. Het werkt niet.

Zoon gebeld, die blijkt in een diepe japanse, de vakantieplek, slaap. Dochter gebeld, die zit net aan een Griekse dis, te genieten van een rustige, lekkere warme en droge zonsondergang in Griekenland, inderdaad, ook zij is met vakantie. Wat ons te doen staat weet zij wel, alleen valt de verbinding steeds halverwege de instructie weg. De regen gutst door, de speenvarkens lijken er nog een schepje boven op de doen en dan, dan is er ineens rust, stilte.

In de tijd dat ik steeds harder ben gaan praten, nou ja praten, tegen een wegvallende verbinding, wat overigens weinig zin heeft, is mijn vrouw alle combinaties aan het proberen geweest, de instructie ‘knopje linksboven’ blijkt ‘het knopje rechtsboven te zijn’, halleluja. ‘The sound of silence’, ze zouden er een liedje over moeten maken. De emmers bleken leeg! Daarbij wil ik wel verklappen dat de mijne dreigde over te lopen, alarm in uw huis, ideaal!

Dit artikel is een bijdrage van Constant Lamp.
Constant is in het dagelijks leven trainer en coach en neemt ons in zijn artikelen mee in herkenbare situaties die ons allemaal kunnen overkomen.